«Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ...»

“Τι να σου προσφέρουμε Χριστέ άξιο των δωρεών σου…” διερωτάται ο ψαλμωδός στον εσπερινό των Χριστουγέννων. Ο ποιητής παρουσιάζει όλα τα δημιουργήματα να συνδέονται με τη Γέννηση του Χριστού και να καταθέτουν τα «δώρα» της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης τους στον Θεάνθρωπο, το καθένα με τη δική του δυνατότητα και τον δικό του τρόπο.

Τα πάντα συμμετέχουν στη θεία λατρεία και τα πάντα αγιάζονται από αυτή. Η φύση προσφέρει τα υλικά και ο άνθρωπος αφιερώνει δοξολογικά στον Θεό τον χώρο, τα υλικά, το κτίσμα, το τελετουργικό σκεύος, τον καλλιτεχνικό διάκοσμο. Μέσα στην Εκκλησία ο πιστός ζει και μετέχει σε αυτή τη διαδικασία.

Αυτή τη σύμπραξη όλης της Κτίσης και τη μυστηριακή συνομιλία της με τον Θεό επιχειρεί να παρουσιάσει η ενότητα, μέσα από αριθμό εκκλησιαστικών αντικείμενων, που διαχωρίζονται θεματικά ανάλογα με τα φυσικά υλικά με τα οποία συνδέονται και τη λειτουργική τους χρήση, σε πέντε ξεχωριστές υποενότητες: Άγιο Μύρο, Κερί, Έλαιον, Θυμίαμα, Σίτος και Οίνος.